Keer op keer ben ik weer verbaasd als ik hoor dat het leren van nieuwe zorgtaken zo moeizaam verloopt bij de zorgprofessionals in de ouderenzorg. Ook verbaast het mij dat ik steeds moet horen dat vooral de huisartsen het weer lieten afweten op congressen en symposia en moeilijk aansluiten bij projecten zoals De Mond Niet Vergeten. Overal in het land dezelfde geluiden en blijkbaar blijven wij het gewoon accepteren. Dat het voor zorgprofessionals moeilijk is om bijvoorbeeld de mond te poetsen omdat zij daar zelf een trauma aan hebben overgehouden of gewoon omdat zij het vies vinden, kan er bij mij niet in. Wij vinden het zelfs knap als er zorgprofessionals zijn die de mond wel willen verzorgen. Dat is toch eigenlijk te gek.
Dit zelfde geldt ook voor onderwerpen als bewegen en het geven van leuke activiteiten op maat. Alles wordt wegbezuinigd en er is ‘te weinig personeel’. Uit onderzoek blijkt dat in 2017 nog steeds veel ouderen (1 op de 7) in het verpleeghuis niet buiten komen. Hoelang blijven we dit nog zeggen?

Ik heb als mantelzorger de mond van mijn moeder moeten poetsen en heb samen met mijn vader ervoor kunnen zorgen dat mijn moeder iedere dag beweging kreeg d.m.v. de elektrische stoeltrapfiets om ervoor te zorgen dat zij geen last kreeg van obstipatie, oedeem, trombose en decubitus. Ook haar hersenactiviteit verbeterde waardoor wij meer contact met haar konden maken. Naast deze zorg had ik een baan voor vierdagen in de week. Een sociaal leven had ik niet. Met mijn partner en zijn kinderen maakte we goede afspraken om alles in goede banen te leiden. Wij vonden het allen vanzelfsprekend dat je voor dierbare zorgt of dit nou je kinderen zijn of je ouders dat maakt voor ons geen verschil.
Het verbaast mij dan ook keer op keer dat er zoveel belangrijke en hoogopgeleide mensen dagelijks bezig zijn om zorgprofessionals proberen om te scholen/denken om de zorg anders en beter uit te voeren en dat dit maar niet voldoende wil lukken. 
Ik wil u vragen om eens na te denken over een nieuw scholingspakket waarin belangrijke onderwerpen zoals mondzorg en bewegen, dat ervoor zorgt dat de kwaliteit van leven verbeterd en de zorg goedkoper wordt, verplicht wordt gesteld in het onderwijs en dat ook verpleeghuizen aan dit criterium voldoen. Waarom zou je wel voor andere vakken een voldoende moeten halen om te slagen voor je examen en waarom wordt niet of onvoldoende aandacht besteed aan deze belangrijke onderwerpen om mensen zo gezond mogelijk te houden?
 
Sinds september 2016 heb ik mijn eigen activiteitendag voor kwetsbare ouderen opgezet in het wijkcentrum bij mij om de hoek. Dit doe ik één dag in de week geheel vrijwillig met subsidie van de gemeente Heerhugowaard. Het betreft een open inloop tussen 10.00 en 16.00 uur. De doelgroep is mensen met een lichamelijke beperking, eenzaamheid, CVA, Parkinson en dementie. Inmiddels komen 22 mensen op mijn dag en er komen wekelijks bij. Inmiddels heb ik ook een paar goede vrijwilligers die mij helpen.
Op dit moment ben ik bezig met uitbreiding van ruimte in het wijkcentrum. De gemeente Heerhugowaard staat hier positief tegenover en heeft mijn aanvraag om uit te breiden in behandeling genomen. Vorige maand  zijn twee medewerkers van het Ministerie van Binnenlandse zaken langs geweest. Het wijkcentrum was i.v.m. vakantie toen gesloten, waardoor ik met de ouderen koffie ben gaan drinken in een restaurant in het winkelcentrum. Iedereen was aanwezig. De medewerkers van Binnenlandse zaken, die spontaan op werkbezoek langskwamen met een Welzijns organisatie, wisten waar ik zat en stonden er versteld  van dat ik dit met de mensen doe. We zaten allemaal aan de koffie met gebak en het was reuze gezellig. Zo kan het ook, zei ik. En dat hoeft helemaal niet zoveel extra te kosten.
De gemeente heeft mij gevraagd hoe het kan dat de ouderen wel naar mijn dag willen komen en niet voor een dagbesteding in een zorginstelling kiezen. Het is de aandacht, het luisterend oor, de open inloop (zelf kunnen bepalen wanneer je die dag komt en weer gaat) en het feit dat mensen zelf mogen bepalen wat zij die dag doen. Het motto is: niets moet alles mag! Ook beweeg ik met mensen op deze dag, zij bepalen zelf of zij hieraan meedoen. Inmiddels al een grote groep. Dit alles kost de mensen voor een hele dag € 4,00. Hierin zit ook de maaltijd bij inbegrepen die in het wijkcentrum door het Leger des Heils wordt klaar gemaakt. De mensen mogen van de kaart kiezen voor een belegd broodje (uitsmijter, kroket, zalm, tosti, snack of een warme daghap. Inmiddels is het hele restaurant al gevuld door mijn groep. Verder werk ik samen met de wijkverpleegkundige die de laatste donderdag van de maand spreekuur houdt op mijn dag, taxivervoer de HugoHopper, dat door vrijwilligers wordt gerund, werkt met mij samen om mensen van deur tot deur te brengen en te halen. Een goede samenwerken met diverse partijen helpt bij dit succes.
 
Ik hoop dat u vanuit uw eigen organisatie hierover wil nadenken. Want we moeten ons natuurlijk achter onze oren krabben en afvragen hoe het komt dat een ervaringsdeskundige dementie de zorgprofessionals moet vertellen hoe het anders kan. Dan gaat er iets volledig niet goed in zorgland.
Kom vooral eens op donderdag bij mijn activiteitendag kijken. Het adres is: wijkcentrum de Horst, Van Eedenplein 5 te Heerhugowaard.
 
Met hartelijke groet,
Carolien Langendijk  

Reacties kunt u sturen naar:   carolienlangendijk@kpnmail.nl